Για να μην ξαναζήσουμε το 2013 ως φάρσα ...
Παρότι βαθιά αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές, ήταν αναμενόμενες οι κινήσεις της κυβέρνησης να προσφύγει στα δικαστήρια προκειμένου να μετατρέψει το δίκαιο της απεργίας σε παρανομία, με τα προσχήματα που παρέχει ο Νόμος Χατζηδάκη, όπως το ότι δεν είχε προηγηθεί διάλογος μεταξύ εργοδότη (του υπουργείου) και εργαζόμενου (οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών εν προκειμένω). Μετά την πολύ καλά οργανωμένη ταξική νίκη των ντελιβεράδων ενάντια στην e- food, προφανώς το προανάκρουσμα της τεράστιας συμμετοχής των εκπαιδευτικών στην κηρυγμένη απεργία -αποχή, δεν άφησε άλλο περιθώριο εκφοβισμού ή αυταρχισμού στο υπουργείο παιδείας, παρά να την εκδικάσει ως παράνομη. Αυτό καθιστά σαφές ότι οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις έρχονται σε αντίθεση με τους νόμους, θα καταδικάζονται άμεσα ως παράνομες.
Επομένως, η διαρκής επίκληση ενός αγώνα στη νομιμότητα υποσκάπτει την ίδια τη δυναμική της συνέχειάς του, από τη στιγμή που το κράτος έχει όλα τα μέσα στη διάθεσή του. Το ίδιο ισχύει και με την περίφημη ενότητα του κλάδου. Η καθολική ενότητα είναι αδύνατη και αδιανόητη καθώς τα συμφέροντα και οι στάσεις διαφέρουν, επειδή η ταξική μας ωρίμανση δεν μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι σύντομα θα είμαστε στο καθεστώς εργασίας των ντελιβεράδων - παρόχων εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Μόνο στη βάση ενός αποφασιστικού και επίμονου αγώνα μπορεί να εννοηθεί η ενότητα. Σχετικά με τη μαζικότητα: ακόμα κι αν δεν έχει τα ίδια ποσοστά στη συνέχεια, αν μετατραπεί σε δυναμική συσπείρωση των εκπαιδευτικών που θα συνεχίσουν, αποκτά ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα την κάνουν αναγκαία και ικανή να ταράξει την αγοραία «κανονικότητα» που επιχειρούν να μας επιβάλουν. Η οπισθοχώρηση τώρα, ύστερα από τη συντριπτική συμμετοχή των συλλόγων στην απεργία - αποχή, θα ήταν ολέθριο λάθος.
Να προχωρήσουμε αναλαμβάνοντας την ευθύνη της αντίστασής μας, διότι η αξιολόγηση των σχολείων θέλουν να γίνει από εμάς και με την υπογραφή μας, όπως συνέβη και με το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης. Το κράτος θα μπορούσε να προχωρήσει απευθείας στην εξωτερική αξιολόγηση αλλά ο σκοπός του είναι η ευθύνη, για ό,τι έπεται, να βαρύνει πρώτα και κύρια τους εκπαιδευτικούς. Με τον τρόπο αυτό αφενός η κατηγοριοποίηση και σταδιακή ιδιωτικοποίηση των σχολείων θα οφείλεται στους εκπαιδευτικούς και η ατομική αξιολόγηση θα έρθει ως φυσική συνέπεια, αφετέρου θα «νομιμοποιηθεί» κοινωνικά. Έτσι, όλοι οι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες που κατεύθυναν χρόνια τώρα και οδηγούν στη διάλυση του δημόσιου σχολείου θα κρυφτούν κάτω από το χαλί της δικής μας ευθύνης. Ας μην μας διαφεύγει ότι άλλο ένα κομμάτι του παζλ αποτελεί η επέκταση των εξετάσεων σε όλες τις βαθμίδες (με αιχμή την τράπεζα θεμάτων και την ΕΒΕ).
Αυτά που συμβαίνουν στην εκπαίδευση, εξάλλου, είναι μέρος των πολιτικοοικονομικών επιλογών οι οποίες βαθαίνουν τις κοινωνικές ανισότητες και τους διαχωρισμούς με εργαλείο και την πανδημία. Από τη μια προωθείται το δόγμα της ατομικής ευθύνης σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Την ίδια στιγμή το κράτος αποσύρεται από κάθε υποχρέωση προστασίας των κοινών αγαθών και προχωρά τις ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία, ενέργεια, υποδομές, πολιτισμό. Για να τα πετύχει αυτά δεν παραλείπει να ενθαρρύνει το ξεσάλωμα των εργοδοτών, θωρακίζοντάς τους με τους κατάλληλους νόμους. Επίσης εντείνει την καταστολή, όπως και την ανοχή ή τη διευκόλυνση σε οργανωμένους νεοναζί που, καθόλου τυχαία, κλιμακώνουν τις εγκληματικές επιθέσεις τους, ακόμη και μέσα στα σχολεία. Όπως πάντα, όπως και στο πρόσφατο 2013, σκοπός τους είναι η στήριξη του κράτους – κεφαλαίου με την τρομοκράτηση και την καταστολή κάθε κοινωνικού και εργατικού αγώνα.
Το στοίχημα λοιπόν από την πλευρά των από τα κάτω είναι πώς θα συνδέσουμε επιμέρους αγώνες και θα προκληθεί πολιτική κρίση, που θα σημαίνει να βγουν στο προσκήνιο οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι, με ενότητα της εργατικής τάξης, θέτοντας την πολιτική ατζέντα στα ζητήματα που καίνε το μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να προχωρήσει και ο δικός μας αγώνας.
Οι κινήσεις μας μπορούν να είναι γρήγορες και αποφασιστικές. Έχουμε ήδη τα παραδείγματα των 335 προϊσταμένων νηπιαγωγείων, οι οποίοι -ες έχουν δηλώσει την πρόθεση παραίτησής τους στα σωματεία τους και στη ΔΟΕ, όπως αντίστοιχα και αρκετοί διευθυντές στη δευτεροβάθμια. Σημαντική είναι και η τοποθέτηση του ΠΕΚΕΣ Κρήτης και άλλων συντονιστών ότι επιλέγουν το συμβουλευτικό ρόλο τους έναντι του αξιολογητικού. Ορισμένα στελέχη της εκπαίδευσης φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι στο εξής είτε θα συμπορευτούν με τους συλλόγους και τις δημοκρατικές διαδικασίες, είτε θα αποκοπούν σταδιακά από αυτές. Παλεύουμε στους συλλόγους στα σχολεία μας, στα σωματεία και απευθυνόμαστε σε ομάδες όπου μπορούμε να έχουμε συμμάχους (μαθητές, φοιτητές, γονείς, εργαζόμενους).
Με αυτό τον προσανατολισμό:
Επιμένουμε στις αρχικές αποφάσεις μας, απαιτώντας συνδικαλιστική κάλυψη από το σωματείο και την ΟΛΜΕ! Προτείνουμε τη συνέχεια της απεργίας -αποχής στη ΓΣ της ΕΛΜΕ. Προσέχουμε τις κινήσεις της διοίκησης που επιχειρεί σε πολλές διαφορετικές συνεδριάσεις να περάσουν τμηματικά κάποιες διαδικασίες της αξιολόγησης (εσωτερικοί κανονισμοί, συντονιστές τάξεων/ ειδικοτήτων, όμιλοι κλπ). Ενημερωνόμαστε και ενημερώνουμε σχετικά την ΕΛΜΕ.
Η μαζικότητα στην ανυπακοή θα κάνει δύσκολο το έργο της εφαρμογής της πειθαρχικής δίωξης και της περικοπής μισθού.
Συσπειρωνόμαστε στις γενικές συνελεύσεις της ΕΛΜΕ και στηρίζουμε όσες κινητοποιήσεις αποφασιστούν.
Πιέζουμε για συνέλευση προέδρων της ΟΛΜΕ, προκειμένου να γίνουν γνωστές οι θέσεις των παρατάξεων, αλλά και να δοθεί συνέχεια στον αγώνα με όλα τα διαθέσιμα μέσα, ακόμα και με ανυπακοή.
Η απεργία της 11ης Οκτωβρίου και όσες κινητοποιήσεις ακολουθήσουν έχουν μεγάλη σημασία αφού θα αναγκάσουν την ΟΛΜΕ να μην οπισθοχωρήσει.
Προωθούμε το συντονισμό εκείνων των ΕΛΜΕ που θα συνεχίσουν την αντίσταση χωρίς επιφυλάξεις, με αποφάσεις των συνελεύσεών τους.
Ζητούμε γνωμοδότηση / κριτική για τις δικαστικές αποφάσεις ποινικοποίησης της απεργίας -αποχής από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Έχουν αποδείξει σε πολλά κοινωνικά ζητήματα τη δημοκρατικότητά τους και έχουν στηρίξει αγώνες. Η άποψή τους μπορεί να διαδοθεί.
Οργανώνουμε διαδικτυακή συζήτηση με γονείς-κηδεμόνες. Στόχοι: α) Η ενημέρωσή τους, που μέχρι τώρα την έχουν αναλάβει τα γνωστά ΜΜΕ, σχετικά με όλες τις αλλαγές στην παιδεία και το πώς αυτές συνδέονται με την αξιολόγηση και β) η αναζήτηση συμμαχιών, για τη συνέχεια, με εκείνους/ες που θα συμφωνήσουν με το σκεπτικό μας.
Δρούμε μαζί με τα σωματεία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα (τοπικά για την εκπαίδευση, το ΣΙΕΛ) με στόχο τη ρήξη και την ανατροπή των κυβερνητικών μεθοδεύσεων. Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ παραμένει το μέσο για να επιταχύνουμε πολιτικές εξελίξεις.
Πάτρα, 10 Οκτωβρίου 2021
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Α΄ ΑΧΑΪΑΣ
(Παρεμβάσεις Δ.Ε.)
ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου