Η κυβέρνηση θέλει να τελειώνει ΚΑΙ με τη δημόσια εκπαίδευση – Να τη φέρουμε ΕΜΕΙΣ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης

 

Σκοπός του ν. 4823/2021 της ΝΔ, που -μην ξεχνάμε- ψηφίστηκε με την κοινωνία μετά από λοκντάουν και μέσα στις πυρκαγιές, αναφέρεται πως είναι η αναβάθμιση της ποιότητας της δημόσιας εκπαίδευσης (α.2). Αλλά και η ενίσχυση της αυτονομίας των σχολικών μονάδων που δηλώνεται ως σκοπός του Δ΄μέρους, συνδέεται με την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου -άρα με την ποιότητα επίσης συνδέεται. Ως μέσα για την επίτευξη του σκοπού αυτού αναφέρονται: «η ουσιαστική αναδιάταξη της θεσμικής κατασκευής των δομών της εκπαίδευσης», η αξιοκρατία μέσω διαρκούς και συστηματικής αξιολόγησης των πάντων, η μεγαλύτερη ελευθερία στην οργάνωση της διδασκαλίας, η ενίσχυση του ρόλου του Διευθυντή και ορισμένων εκπαιδευτικών που θα αναλάβουν θέσεις ευθύνης.

          Ήδη είναι σαφείς οι προθέσεις και η ιδεολογία που τις υπηρετεί: Μιλάμε για συνολική θεσμική αλλαγή της δημόσιας εκπαίδευσης και όχι για επιμέρους επεμβάσεις-διορθώσεις. Οπότε, από τη μια τελειώνουν οι συνήθεις ψευδαισθήσεις του τύπου «δεν είναι κάτι σοβαρό», «δε θα γίνει τίποτα». Από την άλλη, δεσμευόμαστε να δούμε συνολικά την κατεύθυνση και να πάψουμε να αντιμετωπίζουμε τα επιμέρους ασύνδετα και έξω από το γενικό πλαίσιο που η ίδια η κυβέρνηση δηλώνει πως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας,  ή/και να ψάχνουμε για τα «καλά» και τα «κακά» σημεία του νόμου.

          Ποια έχουν γίνει μέχρι τώρα: εξοβελισμός των κοινωνικών επιστημών και των τεχνών, τηλεκπαίδευση με τα γνωστά διαλυτικά αποτελέσματα, ψηφιοποίηση διοικητικών λειτουργιών αλλά και μεγάλους μέρους της δουλειάς μας με πλήρη αδιαφάνεια στην «αξιοποίηση» κάθε είδους προσωπικών δεδομένων, τράπεζα θεμάτων, σχεδόν διπλασιασμός πειραματικών-προτύπων, αλλαγή στο σύστημα εισαγωγής στην Γ΄/θμια: ΕΒΕ συν όλες οι αλλαγές στα πανεπιστήμια: από την κατάργηση του ασύλου και την αστυνομία στα παν/μια μέχρι την πριμοδότηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης (εξίσωση πτυχίων κολλεγίων με εκείνα πανεπιστημιακών σχολών). Εργασιακά: αλλαγή νόμου στην ιδιωτική εκπ/ση, με ήδη εκατοντάδες απολυμένους και έρμαια κάθε αυθαιρεσίας των εργοδοτών τους υπόλοιπους.

          Ειδικά για τη Β΄/θμια, με το νέο νόμο επιδιώκονται: 

-     - Η πλήρης αποδυνάμωση του συλλόγου διδασκόντων, που διατηρεί μεν αρμοδιότητες, αλλά το διευθυντικό δικαίωμα τίθεται υπέρ πάντων: ο Διευθυντής/ντρια ανά πάσα στιγμή αναθέτει. Ολοκληρώνεται στο ά. 107 για τα Σχολικά Συμβούλια: τρεις μόνο εκπ/κοί συμμετέχουν.

-   - Ο κατακερματισμός του εκπ/κού έργου με μοίρασμα θέσεων ευθύνης σε μέλη του συλλόγου: στους Υπεύθυνους covid και τους Συμβούλους Σχολικής Ζωής, προστίθενται οι Ενδοσχολικοί Συντονιστές (Συντονιστές τάξεων ή Γνωστικών πεδίων), οι Μέντορες (ά.93), οι Υπεύθυνοι διασύνδεσης με τη μαθητεία (ΕΠΑΛ-ά. 94), ο Υπεύθυνος Εκπαιδευτικών Ομίλων (ά.89). Δημιουργούνται εσωτερικές ιεραρχίες που επίσης αποδυναμώνουν την όποια συλλογικότητα και λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ δ/ντή και υπολοίπων.

- Ουδεμία αυτονομία: Ως τέτοια νοείται η εξουσία του δ/ντή μαζί με/προκειμένου να υπάρξουν οι συνεργασίες με τρίτους φορείς (ά. 87), η αξιοποίηση των σχολικών εγκαταστάσεων (ά. 98), η εύρεση χρηματοδοτών και η διαχείριση δωρεών (ά. 99). Ο σύλλογος μένει να διαλέξει βιβλία: αυτά που προτείνονται κεντρικά από το ΙΕΠ και θα διατίθενται ψηφιακά (ά. 85). Ενώ, κιόλας, αναμένονται νέα προγράμματα σπουδών για αρκετά μαθήματα.

Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο και την εντελώς κάθετη διοικητική ιεραρχία είναι αναμενόμενη η εξωτερική αξιολόγηση. Αλλά τα δυο στάδια που προηγούνται της εσωτερικής, ο σχεδιασμός  και η υλοποίηση, πώς μπορούν να νοηθούν; Όλος ο σχεδιασμός είναι από πάνω δοσμένος και αυτοί που καλούνται να τον υλοποιήσουν είναι τα άτομα-επαγγελματίες εκπ/κοί, πάροχοι υπηρεσιών που, πάντως, καλούνται να συμμετέχουν σε ομαδικές διαδικασίες για να παρουσιάσουν τα κομμάτια της εργασίας τους. Αυτό σημαίνει πως απαιτούνται ανοχή καταρχάς, συναίνεση έπειτα, μέχρι την αποδοχή του άνωθεν επιβεβλημένου και στη συνέχεια την εσωτερίκευσή του όχι μόνο στη μέθοδο και στο περιεχόμενο της διδασκαλίας αλλά και βαθύτερα σε όλες τις σχέσεις στην εκπαιδευτική κοινότητα. 

 Οι πυλώνες για να επιτευχθεί αυτή η θεσμική αναδιάταξη της εκπ/σης  είναι δυο: το εξεταστικό σύστημα για τους μαθητές από τη μια και οι αξιολογήσεις του προσωπικού από την άλλη.  Για το πρώτο: έχουμε ήδη την τράπεζα θεμάτων και την ΕΒΕ, ενώ προστίθενται οι διαγνωστικές πανελλαδικές εξετάσεις στην Στ΄Δημοτικού και στη Γ΄Γυμνασίου. Για τις αξιολογήσεις, από την απλή μόνο παρατήρηση του παρακάτω σχήματος (https://ekpaideutikiaristera.wordpress.com)  προκύπτουν τα εξής: 

   

Στη βάση της πυραμίδας οι εκπαιδευτικοί, οι «από κάτω»,  που εργάζονται καθημερινά με τα παιδιά, στις γνωστές συνθήκες μόνιμης κρίσης. Οι «από πάνω» υπάρχουν για να μετρούν, να κατευθύνουν και να αξιολογούν τη δουλειά των «από κάτω». Παράλληλα, οι διευθυντές γίνονται ιμάντες για την κίνηση των διαταγών προς τη βάση. Οι «καλοί δ/ντές που θα βάλουν σε όλους άριστα» ξεκαθαρίζεται ότι δεν υπάρχουν: αξιολογούν μαζί με το Σύμβουλο παιδαγωγικής ευθύνης για την υπηρεσιακή επάρκεια, ενώ για τη διδακτική αναλαμβάνει ο Σύμβουλος ειδικότητας (ά. 66). Στις ώρες εργασίας (στο σχολείο και στο σπίτι), προστίθενται δεκάδες ώρες συνεδριάσεων (βλ. προηγ. ιστοσελίδα). Οι περίφημοι «τεμπέληδες» εκπ/κοί, θα έχουν την ευκαιρία να αξιολογούν για ώρες την οποιαδήποτε θεσμικά καταγεγραμμένη δραστηριότητα μπορέσουν να παρουσιάσουν ως άμεσα αποτελεσματική, αφού αυτό ενδιαφέρει και όχι η ικανοποιητική διδακτική και μαθησιακή διαδικασία, η κοινωνική συνείδηση και η καλλιέργεια σχέσεων εντός της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Στον παραπάνω ορατό έλεγχο έχει προστεθεί ένας βαθύτερος: η προσήλωση στο μετρήσιμο αποτέλεσμα, που ως τέτοιο νοείται η επίδοση των μαθητών σε αλλεπάλληλες εξετάσεις αλλά και η εμπέδωση της διαρκούς προσπάθειας για την επαύξηση του ατομικού φακέλου του μαθητή, «αξιοποιήσιμη» στη συνέχεια του βίου.

  

Γίνεται σαφές ότι όλο το πλέγμα που θεσμοθετείται με βάση το «κόστος- όφελος» σκοπό έχει την κεφαλαιοποίηση όλων των δραστηριοτήτων, όλων των σχέσεων, των ιδεών και των οραμάτων μας. Αυτό είναι και η κατεύθυνση του καπιταλισμού και τον έλεγχο αυτή τη στιγμή μπορεί, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, να τον εξασφαλίσει. Αυτό που ζητείται από το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι η εκπαίδευση των ανθρώπων αλλά η αξιολόγηση που θα τους δώσει την πολυπόθητη «τιμή» -«ετικέτα» με την οποία θα κυκλοφορήσουν στην αγορά εργασίας. Το δημόσιο σχολείο δεν συνδέεται απλώς με την αγορά, δεν αποκλείει τους πολλούς μόνο προκειμένου να τους οδηγήσει είτε στην ιδιωτική εκπαίδευση είτε στη φθηνή κατάρτιση. Γίνεται το ίδιο επιχείρηση, με κακοπληρωμένους υπαλλήλους που θα διδάσκουν την υποταγή αλλά και θα νιώθουν ότι έχουν την εξουσία να αποδίδουν και την «τιμή» στους πελάτες-μαθητές και κηδεμόνες με τα ίδια πιστεύω.

Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη προσπάθεια διάλυσης του δημόσιου σχολείου, η στάση μας δεν μπορεί να είναι άλλη από τη ρήξη. 

 

Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση που κήρυξε η ΟΛΜΕ. Προχωράμε μέσα από τις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ.

  

Επικοινωνούμε με κηδεμόνες των σχολείων και τους συλλόγους τους. Στηρίζουμε οποιαδήποτε κινητοποίηση μαθητών με τα ίδια αιτήματα.

  

Προβάλλουμε τις θέσεις μας σε όλα τα διαθέσιμα ΜΜΕ και κοινωνικής δικτύωσης. 

 

Συνειδητοποιούμε ότι η εκ των προτέρων νομοθέτηση των απειλών και των ποινών δείχνει το δικό τους φόβο, αποτέλεσμα της περσινής αλλά  και παλαιότερων νικών του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην αξιολόγηση.        

 

Χρησιμοποιούμε όλα τα νομικά μέσα που υπάρχουν και μπορούν να στηρίξουν τον πολιτικό μας αγώνα.

 

Οι δικοί μας φόβοι είναι : για την οριστική διάλυση των σχέσεών μας με συναδέλφους και μαθητές/τριες, για το συνεχή έλεγχο εκτός κάθε δημοκρατικής διαδικασίας, για τις αμέτρητες ώρες ανούσιας εργασίας και ανταγωνισμών, για τη μετατροπή μας σε φερέφωνα χορηγών και προγυμναστές για κάθε είδους εξετάσεις. Έχουμε ευθύνη για την ανατροπή αυτού του μοντέλου που καταργεί το δάσκαλο και μετατρέπει το βίωμα της μάθησης σε γραφειοκρατικό κατάλογο δεικτών. Γι’ αυτό, κάνουμε ένα βήμα για να χτίσουμε συλλογικότητα που να ικανοποιεί όχι τις ανάγκες της αγοράς  αλλά τις δικές μας κοινωνικές ανάγκες.

                                                                                                                     Πάτρα 19/09/2021