Υπηρεσιακά συμβούλια

Πρόλογος

Αν και ετεροχρονισμένα, ή καθυστερημένα αν θέλετε, σε σχέση με τις εκλογές των υπηρεσιακών συμβουλίων, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο της Αριστερής εκπαίδευσης (στην Α ΕΛΜΕ Κυκλάδων), όχι μόνο γιατί συμφωνούμε με όσα διατυπώνονται στο κείμενο. Εκείνο που κυρίως μας ενδιαφέρει είναι ότι και η συνδικαλιστική αριστερά ειδικότερα, όπως και η αριστερά εν γένει, εξακολουθεί να στηρίζει την ανάθεση. Αν και διακηρύσσει τη μαζική συμμετοχή, τον αγώνα από τα κάτω, τη συλλογική ευθύνη, όταν έρχεται η ώρα της κάλπης πέφτει στην παθογένεια που θέλει υποτίθεται να πολεμήσει. Με λίγα λόγια προωθεί και πάλι την αντιπροσώπευση και την ευθύνη του ενός, ο οποίος αναλαμβάνει τις υποθέσεις και την υποστήριξη των πολλών και γίνεται έτσι εμμέσως πλην σαφώς συνδιαχειριστής της διοίκησης και ταυτόχρονα ηγέτης, σωτήρας και ειδικός όσων αντιπροσωπεύει. Επιπλέον, σε περιπτώσεις που οι ηγέτες αυτοί είναι ταυτόχρονα φιλόδοξοι και καριερίστες, αναρριχώνται τελικά σε θέσεις εξουσίας αποκόπτοντας σιγά σιγά τη σχέση τους με τη βάση ή χρησιμοποιώντας την ως δεξαμενή ψήφων ή νομιμοποίησης δικής τους. Η πολιτική της ανάθεσης όμως, καθώς οφείλεται στην ιστορική εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος τον εξελίσσει και τον ωφελεί περαιτέρω και δεν ανοίγει έναν ορίζοντα προς την άρνησή του...

Το κείμενο της Αριστερής Εκπαίδευσης

Κάθε ζυγή χρονιά τέτοιες μέρες μια φάρσα παίζεται στην καμπούρα μας. Μ’ όλες τους τις υφολογικές διαφορές, οι διακηρύξεις όλων των παρατάξεων μας προτείνουν το ίδιο πράγμα: Να τους ψηφίσουμε για να μας «φροντίσουν», για να υπερασπιστούν στα Υπηρεσιακά Συμβούλια το δικό μας συμφέρον. Η δεξιά εκδοχή του αιρετού κινείται σε πελατειακή λογική, είναι πραγματιστική αλλά ιδιαιτέρως αναποτελεσματική αν εξαιρέσουμε έναν πολύ μικρό κλειστό κύκλο ημετέρων που μοστράρεται ως δόλωμα. Η αριστερή πάλι εκδοχή του αιρετού, αν και με κινηματική ρητορική μεν, λειτουργεί όμως σαν αριστερό άλλοθι ενός μηχανισμού εφαρμογής των αντιεκπαιδευτικών νόμων και πειθάρχησης των καθηγητών. Του μηχανισμού που φέρει το όνομα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Όμως, για ποιο «δικό μας» συμφέρον μιλάνε; Και ποιος επιτέλους απειλεί αυτό το συμφέρον;


Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια Εκπαίδευσης αποτελούνται από 3 μέλη της διοίκησης και δύο αιρετούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών: Σημείο Πρώτο. Η πλειοψηφία της διορισμένης διοίκησης αποφασίζει και οι αιρετοί – κι αν έχουν τις αγνότερες των προθέσεων – το πολύ να δηλώνουν τη διαφωνία τους.

Στην πράξη βέβαια δεν γίνεται ούτε αυτό οι αιρετοί συναλλάσσονται μεταξύ τους για να εξυπηρετούν ο καθένας τους εκλογικούς του πελάτες. Και στην αγνότερη των περιπτώσεων όμως το βέβαιο είναι πως οι συνεδριάσεις των ΥΣ γίνονται εν κρυπτώ μέσα σε τέσσερις τοίχους, αφού πρώτα ο χώρος της συνεδρίασης, ενίοτε και όλο το κτίριο, έχει εκκενωθεί από τους «μη έχοντας εργασίαν». Οι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών δεν έχουν καμία υποστήριξη από τη συλλογική δράση των εκπαιδευτικών που «εκπροσωπούν» και είναι έτσι ευάλωτοι σε κάθε πίεση και σε κάθε διαδικασία ενσωμάτωσης. Αυτό ισχύει και για όσους θα ήταν εξ αρχής δεκτικοί σε μια τέτοια ενσωμάτωση αλλά και όσους θα έκαναν τα αρχικά τους νάζια. Μέσα σε τέσσερις τοίχους η συνδιοίκηση είναι δεδομένη. Αντί να εκπροσωπούν εμάς στη διοίκηση, οι αιρετοί εκπροσωπούν τη διοίκηση σε μας.


Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο κάθε σκέψη για δημοσιοποίηση στον ιστότοπο της ΔΔΕ, της ΠΔΕ ή του Υπουργείου του πρακτικού κάθε συνεδρίασης των ΥΣ, που ούτως ή άλλως κρατιέται ηλεκτρονικά, θεωρείται βλάσφημη. Κι όμως, Σημείο Δεύτερο, όχι μόνο τα πρακτικά αλλά και η ίδια η συνεδρίαση του ΥΣ μπορεί να μεταδίδεται ως βίντεο ακόμα και σε πραγματικό χρόνο, από τον αντίστοιχο ιστότοπο˙ σχεδόν χωρίς κόστος, σχεδόν χωρίς κόπο. Αλλά αν η συζήτηση για τα πρακτικά θα ήταν βλάσφημη, το video stream της συνεδρίασης του ΥΣ θα συνιστούσε για το διοικητικό μηχανισμό έγκλημα καθοσιώσεως˙ των οσίων του κράτους βεβαίως. Αν λοιπόν οι αιρετοί δεν έχουν τίποτε να κρύψουν γιατί δεν απαιτούν Δημόσιες συνεδριάσεις των Υπηρεσιακών Συμβουλίων;


Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια εφαρμόζουν τους νόμους. Εκείνους τους νόμους που, κατά γενική ομολογία, αντιστρατεύονται ευθέως το συλλογικό μας συμφέρον ως εκπαιδευτικών και τους οποίους η κυβέρνηση προτείνει, καθ’ υπαγόρευση των «δανειστών», και το κοινοβούλιο ασμένως νομοθετεί. Επομένως: Σημείο Τρίτο. Αν εκείνος που απειλεί το συμφέρον μας είναι η κυβέρνηση με τους νόμους της, τα Υπηρεσιακά Συμβούλια που εφαρμόζουν αυτούς τους νόμους είναι το πιο ακατάλληλο μέρος για να υπερασπίσει κανείς αυτό το συμφέρον!Όμως οι νόμοι επειδή είναι πολύ γενικοί, πολύ συχνά αντιφάσκουν μεταξύ τους, κι ένα παραπάνω όταν, όπως καλή ώρα στη δική μας περίπτωση, είναι πολλοί και, όχι σπάνια, σκοπίμως ασαφείς. Εκεί θα φανεί ο «έντιμος αιρετός» μας λένε. Θα υποστηρίξει τη λύση της αντίφασης κατά τα δικά μας συμφέροντα. Όμως, οι νόμοι αντιφάσκουν όχι στη γενική περίπτωση αλλά στην ειδική. Σύμφωνα με τον έναν νόμο ο Α τοποθετείται κάπου «καλά» και ο Β κάπου «όχι καλά», ενώ σύμφωνα με τον άλλον νόμο αντίστροφα: ο Β «καλά» και ο Α «όχι καλά». Τότε όμως δεν πρόκειται για το συλλογικό μας συμφέρον, αλλά για το ατομικό συμφέρον δύο συναδέλφων και μάλιστα νοούμενα, τα ατομικά αυτά συμφέροντα, το ένα εναντίον του άλλου έτσι που κανένα δεν υφίσταται από μόνο του. Ο Α μπορεί να τοποθετηθεί «καλά» μόνο διότι μπορεί ο Β να τοποθετηθεί «όχι καλά» και τούμπαλιν! Την αντιεκπαιδευτική στόχευση του νόμου κάποιος βέβαια θα την πληρώσει σήμερα ο Α αύριο ο Β. Τα συμφέροντα των δύο συναδέλφων είναι αντιθετικά μόνον πάνω στη βάση αυτή, μόνο πάνω στη βάση ότι ο νόμος είναι αποδεκτός και πρέπει να εφαρμοστεί: Dura lex, sed lex μας φωνάζει το υπηρεσιακό συμβούλιο εν χορώ, με όλους τους διορισμένους τους εκλεγμένους και τους γραμματείς του. Αν εστιάσουμε στα αντιφατικά ατομικά συμφέροντα ο ίδιος ο αντιεκπαιδευτικός νόμος μένει στο απυρόβλητο. Άρα: Σημείο Τέταρτο. Η λειτουργία του Υπηρεσιακού Συμβουλίου δεν μπορεί να υπηρετήσει το συμφέρον του καθηγητή. Μπορεί μόνο να ευνοήσει προσωρινά τον έναν εις βάρος του άλλου, αλλά μόνο για να κάνει το νόμο αποδεκτό στη συνείδηση και των δύο.


Τώρα, όσοι αντιλαμβανόμαστε ότι ο κανιβαλισμός μεταξύ μας τελικά δεν ωφελεί ούτε καν τον ευνοημένο «ημέτερο», αλλά εξυπηρετεί αποκλειστικά τις επιδιώξεις της διοίκησης σε βάρος μας, αντί για το Υπηρεσιακό Συμβούλιο προκρίνουμε το σωματείο μας.

Μας φαίνεται μάλιστα ασύγγνωστη αφέλεια το να νομίζει κανείς πως εκείνο που δήθεν μπορεί να κάνει ένας αιρετός απομονωμένος, μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου, δεν θα μπορούσε να το πετύχει ευκολότερα το σωματείο παρεμβαίνοντας στη διαδικασία του Υπηρεσιακού Συμβουλίου και απαιτώντας ευνοϊκές για το συλλογικό συμφέρον αποφάσεις.

Μας φαίνεται περίεργο να κόπτεται ο αιρετός περισσότερο από μας τους ίδιους για την εργασιακή μας τύχη ώστε να του την αφήσουμε εν λευκώ στα χέρια του.

Μας φαίνεται εξόχως ουτοπικό να περιμένει κανείς να λύσει το πρόβλημα του αναθέτοντάς το στον αιρετό, σε ένα γρανάζι δηλαδή του ίδιου μηχανισμού που δημιουργεί αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα και όχι παίρνοντας την υπόθεση στα δικά του χέρια.

Μας φαίνεται απολύτως αναποτελεσματικό να αποδεχθούμε το ζοφερό νομοθετικό πλαίσιο της εκπαίδευσης που μας αντιστρατεύεται σαν εργαζόμενους, σαν επιστήμονες και σαν επαγγελματίες για να παίξουμε μετά την κολοκυθιά προσδοκώντας ότι, ελέω αιρετού, η βροχή των αντιεκπαιδευτικών μέτρων θα βρέξει τους πάντες εκτός από μας.


Χωρίς πολλά λόγια και ρεβεράντζες, όλοι ξέρουμε πως τα Υπηρεσιακά Συμβούλια Συνδιοικούν και Συνδιαχειρίζονται την εφαρμογή των φρικαλέων πολιτικών που κλείνουν σχολεία, αποκλείουν μαθητές, απολύουν καθηγητές, δημιουργούν συνθήκες κατέργου στην εκπαίδευση.

Και όσοι απολογούμενοι για τη συμμετοχή τους υποτονθορύζουν ευχολόγια του τύπου «το μάτι και το αυτί του σωματείου στα ΥΣ» και άλλες τέτοιες τερατολογίες, ας απαντήσουν σε τούτο: αφού το ζήτημα είναι η διαφάνεια, τότε έστω και αν συμμετέχουν στις εκλογές, γιατί δεν προβάλουν καν το αίτημα για δημόσιες συνεδριάσεις (ή δημόσια πρόσβαση στα πρακτικά) των ΥΣ; Ας ξέρουν οι συνάδελφοι από πρώτο χέρι τα τεκταινόμενα χωρίς την πάνσοφη δα διερμηνεία των αιρετών!


Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Δεν υπάρχει κανείς τόσο αφελής που να αγωνιά για τα αποτελέσματα των υπηρεσιακών. Στο ΠΥΣΔΕ Ν. Κυκλάδων η μία έδρα θα πάει στη ΔΑΚΕ του Μητσοτάκη και η άλλη στα ΣΥΝΕΚ του Τσίπρα, τις δύο παρατάξεις που εν αγαστή συμπνοία έχουν παραλύσει την ΟΛΜΕ.Ας ψηφίσουν λοιπόν μόνο οι υποψήφιοι σε αυτή την ούτως ή άλλως παρωδία. Η Εκπαιδευτική Αριστερά, δεν συμμετέχουμε από θέση αρχής σε αυτό το πανηγύρι της συνδιαχείρισης και την Τετάρτη θα ρίξουμε έναν άδειο φάκελλο στις κάλπες της εξαπάτησης των εκπαιδευτικών, της εξαγοράς συνειδήσεων και της συναίνεσης στο ξεθεμελίωμα της παιδείας και τον εξοστρακισμό της ελεύθερης σκέψης από τον τόπο της.


Ανυπακοή στα κελεύσματα της διοίκησης, συλλογικός αγώνας μέσα από το σωματείο μας. Μας κήρυξαν τον πόλεμο ας πάρουμε στα χέρια μας το μοναδικό μας όπλο: το σωματείο μας. Μακριά από αναθέσεις και αυτόκλητους σωτήρες.




Aναδημοσίευση από https://ekpaideutikiaristera.wordpress.com/2018/11/06/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1/


Βλ. και παλαιότερο άρθρο στο http://paranagnostis.blogspot.com/2013/06/blog-post_26.html
με τίτλο "Για μια Αριστερή Κριτική των Υπηρεσιακών Συμβουλίων Εκπαίδευσης" (26/06/2013), όπου και γίνεται αναφορά στο ιστορικό της καθιέρωσης του θεσμού.