Γιατί να απεργήσουμε στις 6 Απρίλη;

            Την απάντηση στην ερώτηση δεν την ορίζουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που την εξήγγειλαν. Αυτοί που ούτε προσχηματικά δεν κήρυξαν τις καθιερωμένες απεργίες πριν από τον προϋπολογισμό ή για το νόμο Χατζηδάκη. Η απάντηση προκύπτει από την πραγματικότητα και τις δραματικές εξελίξεις που ζούμε. ΠΟΛΕΜΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ, ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ…

            Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 6 Απρίλη πρέπει να γίνει δική μας υπόθεση αποκτώντας τα χαρακτηριστικά που εμείς θέλουμε, ώστε να ακουστεί μαζικά και δυνατά η φωνή των εκπαιδευτικών, της νεολαίας, και των από τα κάτω:

Ø  Ενάντια στον πόλεμο, σε ενδεχόμενη επέκτασή του και στην εμπλοκή της χώρας μας σ’ αυτόν.

Οι ιμπεριαλιστές συγκρούονται και με το αίμα -σήμερα- του Ουκρανικού λαού ξαναχαράζουν σύνορα και σφαίρες επιρροής. ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ και από την άλλη η Ρωσία, δεν διστάζουν να θυσιάσουν τις ζωές αθώων ανθρώπων. Όλοι τους με το πρόσχημα της υπεράσπισης της δημοκρατίας και της ελευθερίας, ενώ το διακύβευμα είναι μια νέα πολιτική ισορροπία. Ακριβώς με τις ίδιες δικαιολογίες άρχισαν η εισβολή στο Ιράκ, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η ισοπέδωση της Λιβύης και της Συρίας.

 Μόνο η πάλη των λαών μπορεί να βάλει φραγμό στον πόλεμο και στο σύστημα που τον προκαλεί και τον τροφοδοτεί. Αυτή η πάλη σημαίνει, επίσης, να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στη παράδοση όλης της χώρας ως πολεμικής βάσης στο ΝΑΤΟ. Είναι χυδαία η αντίφαση, από τη μια το Υπουργείο Παιδείας να προτείνει υλικό για μαθήματα υπέρ της ειρήνης στα σχολεία, ενώ από την άλλη η κυβέρνηση έχει ήδη εμπλέξει τη χώρα στις επιχειρήσεις (όπως με αποστολή πολεμικού υλικού και ομιλία του Ζελένσκι στη Βουλή). Την ίδια στιγμή, ακολουθεί την αντιδραστική προπαγάνδα της Δύσης σχετικά με τον πόλεμο και τονώνει τα εθνικιστικά αντανακλαστικά απέναντι στις γειτονικές χώρες.    

Όπως εργαλειοποιήθηκε η πανδημία, το ίδιο επιχειρείται τώρα με τον πόλεμο που κι αυτός παρουσιάζεται ως φυσικό φαινόμενο, με σκοπό να συνεχιστεί η επίθεση στην κοινωνία με τη διάλυση εργασιακών σχέσεων και συνδικαλιστικών ελευθεριών και την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας και της ενέργειας. Ήδη το παράδειγμα της αναστολής εργασίας των 5000 υγειονομικών, δείχνει τις προθέσεις της κυβέρνησης για απολύσεις και διάλυση της δημόσιας υγείας.

Ø  Ενάντια στον εσωτερικό πόλεμο, που σημαίνει:

Ενάντια στην ακρίβεια διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, νιώθουν στο πετσί τους τις μεγάλες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και στους λογαριασμούς. Ο ΜΗΝΑΣ ΠΛΕΟΝ “ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ”.

Ενάντια στον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη (ν. 4808), με τον οποίο η κυβέρνηση καταργεί  κάθε δικαίωμα που κατακτήθηκε μέσα από απεργίες και αγώνες. Εντείνει την εκμετάλλευση,  χειροτερεύει τους όρους δουλειάς και βάζει το συνδικαλισμό «στο γύψο». Η «νομιμότητά» τους βγάζει παράνομο όποιον τολμά να σηκώσει κεφάλι. Τον δρόμο για μας δείχνουν οι αγώνες της e-food, COSCO, ΛΑΡΚΟ, ΚΑΒΑΛΑ-OIL.

Ενάντια στην πολύπλευρη αναδιάρθρωση της δημόσιας εκπαίδευσης. Αφού απογείωσε τους ταξικούς αποκλεισμούς με την τηλεκπαίδευση τα δυο χρόνια της πανδημίας, το υπουργείο εμμένει στην εφαρμογή τόσο της Τράπεζας Θεμάτων, με αύξηση της ύλης σε χρονιά εξαιρετικών κενών και απουσιών, όσο και της ΕΒΕ για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια. Προκειμένου από τη μια να απορριφθούν χιλιάδες παιδιά και από την άλλη να προσανατολιστεί όλη η διδασκαλία σε κυνήγι επιδόσεων σε διαρκείς εξετάσεις (πρόσφατα και διεθνείς -PISA). Η αξιολόγηση έρχεται να κατηγοριοποιήσει τα σχολεία, με βάση τις επιδόσεις αυτές αλλά και την «αυτονομία» στην εξεύρεση πόρων και το άνοιγμα σε ιδιώτες. Οι απειλές σε όσους επιχειρούν να αντισταθούν, εντάθηκαν με το χτύπημα της μαζικής, αρχικά, απεργίας-αποχής του κλάδου μας και τώρα προχωρούν με τις κυρώσεις στους 114 διευθυντές/τριες που αρνήθηκαν να καταθέσουν τις περσινές εκθέσεις αυτοαξιολόγησης.

Η «επιδρομή» συμπληρώνεται με την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας των αναπληρωτών (καθιέρωση τρίμηνων συμβάσεων), με την επέκταση του εργασιακού χρόνου σε κάθε είδους σεμινάρια και εξωδιδακτικά καθήκοντα, με τις βαθιές αλλαγές στη λειτουργία των συλλόγων και τις εξουσίες των διευθυντών (ν. 4823/2021). H πίεση και το άγχος βιώνονται καθημερινά και εξουθενώνουν, ενώ τα δικαιώματα συνθλίβονται.

            Για όλα αυτά, και άλλα τόσα που δεν αναφέρθηκαν, ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ στις 6 Απρίλη. Κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που όλο αυτό το διάστημα κάνουν τα πάντα για να περάσει αδιαμαρτύρητα η αντεργατική-αντιεκπαιδευτική  πολιτική! Η κήρυξη της γενικής απεργίας στις 6 Απρίλη δεν μπορεί να τους απαλλάξει από τις βαρύτατες ευθύνες τους.

Είναι ώρα οι εργαζόμενοι να βγούμε στο προσκήνιο! Επειδή θέλουμε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας, επειδή αξίζουμε τη μόρφωση και αγαπάμε τη ζωή!

            Να κάνουμε την οργή μας αντίσταση και διεκδίκηση, μέσα από την συγκρότηση συλλογικών αγώνων.

                                                                                                                                   29/03/2022

Δικτύωση εκπαιδευτικών για την ανατροπή της αξιολόγησης

 

Aπό τον Αριστοτέλη Ρήγα, έναν καλλιτέχνη της stand up comedy, ένα σύντομο αλλά πολύ εύστοχο και καυστικό βίντεο με σχόλια για την αξιολόγηση των σχολείων. Αλιευμένο από το Υoutube:https://www.youtube.com/watch?v=Zaj63f7JKIY

Δικτυωνόμαστε και παλεύουμε μαζί με δύναμη τους συλλογικούς αγώνες - Συνεχίζουμε να παλεύουμε με στόχο την ανατροπή της αξιολόγησης

 

Προς τους/τις συναδέλφους

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει την αξιολόγηση στα σχολεία και στους εκπαιδευτικούς συνάντησε την έμπρακτη αντίδραση της τεράστιας πλειοψηφίας των συναδέλφων που εκφράστηκε με την συντριπτική συμμετοχή στην απεργία – αποχή, αλλά κυρίως, με τη μαζική συμμετοχή στην απεργία και τις διαδηλώσεις στις 11/10, στους δρόμους και σε πολλές πόλεις της χώρας.

Σήμερα, παρόλη την ενεργοποίηση όλων των μηχανισμών καταστολής και τρομοκράτησης (δικαστήρια, περικοπές μισθών, απειλές κτλ.), αλλά και την ανοικτή υποταγή-αποδοχή της αξιολόγησης και τα αδειάσματα των αγωνιστικών διαθέσεων από τις κυρίαρχες δυνάμεις σε ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, εξακολουθεί να υπάρχει ένα κρίσιμο δυναμικό εκπαιδευτικών που κρατάει ζωντανή την άρνηση συμμετοχής στην αξιολόγηση και αναζητά δρόμους για να συνεχιστεί ο αγώνας για την ανατροπή της

Κι όλα αυτά με δεδομένο ότι η αντίσταση σε αυτές τις πολιτικές θα βρίσκεται απέναντι στη νομιμότητα (δήλωση Κεραμέως «μπορείτε να απεργείτε, φτάνει να μην απεργείτε απέναντι σε αυτά που ψηφίζουμε»). Την ίδια στιγμή που οι πολιτικές και η επίθεση στην εκπαίδευση κλιμακώνονται και θα παράγουν όλο και μεγαλύτερη οργή και δυσαρέσκεια.

Γιατί γνωρίζουμε, όπως η εμπειρία των αγώνων έχει δείξει, ότι κάθε υποχώρηση θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να συνεχίσει πιο επιθετικά την αντιδραστική και ταξική πολιτική της στην εκπαίδευση και την κοινωνία. Αυτό σημαίνει το προχώρημα και τη σύνδεση της αξιολόγησης με την τράπεζα θεμάτων, την ΕΒΕ, τις μαζικές συγχωνεύσεις τμημάτων σε όλες τις βαθμίδες, την περαιτέρω μείωση προσωπικού, την εντατικοποίηση της εργασίας. Η αξιολόγηση θα συμβάλλει στην κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών, στην υποβάθμιση, τον περιορισμό και τη διάλυση δικαιωμάτων στην εργασία και στις σπουδές, στον έλεγχο-χειραγώγηση και τις ιδιωτικοποιήσεις. Αντιλαμβανόμαστε όμως την πραγματικότητα ως δυναμική κατάσταση όπου όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη πραγματικότητα, με τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις-για άλλη μια φορά- να έχουν τη στάση που αναφέραμε. Ωστόσο, παράλληλα με την «υποχώρηση και ηττοπάθεια» συνεχίζει να υπάρχει η οργή και η αγανάκτηση στους συναδέλφους που αναζητούν διέξοδο και κατεύθυνση. Γιατί συνειδητοποιείται στην πράξη τι σημαίνει «αξιολόγηση» για μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Κατάργηση δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων στην εργασία και της σπουδές. Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος που ιδεολογικά, σε ό,τι αφορά στην αξιολόγηση, η Κυβέρνηση έχει αποτύχει να αποσπάσει την ουσιαστική συναίνεση της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Έχοντας χάσει αυτή τη μάχη επιστρατεύει την τρομοκράτηση για να επιβάλλει μέσω ενός στρατού στελεχών-αξιολογητών την εφαρμογή του νόμου 4823/21.

Για αυτό, άλλωστε, πιστεύουμε ότι τα κοινά κείμενα -που προτείνει η ΔΟΕ αλλά και παρατάξεις στην Δευτεροβάθμια, δεν αποτελούν συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, αλλά υποταγή στη διαδικασία αυτή και σύρσιμο του κλάδου σε αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια χειρονομία γρηγορότερης αποδοχής και προσαρμογής στην αξιολόγηση και παρότρυνση στον εφησυχασμό. Παρουσιάστηκαν μάλιστα ως «ρεαλιστικός και νόμιμος τρόπος» αγώνα (από τη στιγμή που βγήκε παράνομη η απεργία-αποχή), τη στιγμή που δεν λείπουν οι προειδοποιήσεις εκ μέρους του Υπουργείου για το ότι δεν θα γίνουν αποδεκτά.

Είμαστε μια δικτύωση συναδέλφων από διάφορες περιοχές της Ελλάδας που συζητήσαμε και αποφασίσαμε να δράσουμε από κοινού σε αυτή την κατάσταση.

Εμείς δηλώνουμε ότι μπορεί να υπάρξει πραγματική διέξοδος στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε! Πρέπει όμως να πιστέψουμε ξανά στις δικές μας δυνάμεις αλλά και στην ισχύ του συλλογικού οργανωμένου αγώνα. Με γνώμονα, όμως, όχι την υποταγή στις διαδικασίες της αξιολόγησης -όπως επί της ουσίας προτείνουν οι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ- αλλά τη συνέχιση του αγώνα και την ανατροπή της!

Σπάζοντας την ανάθεση και το «περίμενε για το εάν θα μας καλύψουν» οι νόμοι ή οι υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να συζητήσουμε ανοικτά με τους συναδέλφους και να μην συμβάλουμε στις διαδικασίες αξιολόγησης στους συλλόγους.

·      Συνεχίζουμε την άρνηση – απονομιμοποίηση της αξιολόγησης. Δεν συμμετέχουμε σε καμιά αξιολογική διαδικασία των ομάδων, ακόμα κι αν μας έχουν γίνει αναθέσεις.

·      Δεν προτείνουμε-στηρίζουμε κανέναν δείκτη και κείμενο αποτίμησης ή προγραμματισμού, δεν κάνουμε προτάσεις σε κείμενα ή δείκτες

·      Καταψηφίζουμε όλες τις προτάσεις κειμένων αποτίμησης, προγραμματισμού, όλους τους προτεινόμενους δείκτες. Δεν υπογράφουμε πουθενά τη συναίνεσή μας σε καμία διαδικασία δεικτών – αποτίμησης – σχεδίων - προγραμματισμού.

·      Συγκροτούμε επιτροπές σε κάθε ΕΛΜΕ- ΣΕΠΕ για τη συσπείρωση των συναδέλφων. Αναλαμβάνουμε ενημερωτικές παρεμβάσεις στα σχολεία.

·      Κινητοποιούμαστε στα σωματεία μας για διεξαγωγή συνελεύσεων και τη μαζική συμμετοχή σε αυτές.

·      Οργανώνουμε καμπάνια ενημέρωσης των γονέων και κηδεμόνων.

·      Για το συντονισμό μας αλλά και την ευρύτερη απεύθυνση: σχεδιάζονται  blog, προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  και αφίσα.

Συνεπώς, συνεχίζουμε πιο επίμονα να παλεύουμε για να γίνουν μαζικές γενικές συνελεύσεις στα σωματεία μας οι οποίες θα προετοιμάσουν και θα δώσουν τον απεργιακό αγώνα ενάντια στις πολιτικές αυτές, που είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος και προοπτική που έχουμε μπροστά μας!

Για αυτό επιλέξαμε να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας από τα κάτω προκειμένου να δημιουργηθούν επιτροπές-πρωτοβουλίες-δικτυώσεις αγωνιστών σε όσο δυνατόν περισσότερες πόλεις της χώρας γίνεται, που θα συνεννοούνται-συντονίζονται μεταξύ τους, θα συζητάνε και θα παλεύουν τους παραπάνω στόχους. Στόχο και επιδίωξη έχουμε σε αυτή την πορεία να αναζητήσουμε και τους φυσικούς μας συμμάχους απέναντι σε όλα αυτά, δηλαδή, τους μαθητές, τους γονείς και τους φοιτητές. Για αυτό θα απευθυνόμαστε συνεχώς και σε αυτούς κάτω από τον κοινό στόχο για την ανατροπή αυτών των πολιτικών στην εκπαίδευση.

Δεν είμαστε λίγοι ούτε οι μόνοι: Δίπλα μας και άλλοι εργαζόμενοι και κοινωνικές ομάδες αγωνίζονται και αποδεικνύουν ότι η πάλη φέρνει αποτελέσματα. Σε ένα περιβάλλον ιδιώτευσης και οργανωμένης κατάθλιψης, ξεπερνάμε το φόβο επειδή είμαστε μαζί. Σε κάθε ενδεχόμενη απειλή - δίωξη στηρίζουμε ο ένας τον άλλο και συμπορευόμαστε ενωμένοι. Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση είναι μονόδρομος για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου. Είναι δίκαιος, μας εμπνέει και μας δυναμώνει. Στόχος είναι να διευρυνθούν τα ρήγματα, να οξυνθούν οι αντιθέσεις και να μαζικοποιηθεί ο αγώνας.

Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε τους συναδέλφους σε όλες τις περιοχές να πιάσουμε πάλι το νήμα της συνέχισης του αγώνα! Επόμενη συνάντηση στις 12 Δεκέμβρη στο σύνδεσμο: Σύνδεσμος diktiosi            

 mail:  ediktiosi@gmail.com    

blog:  https://ediktiosi.blogspot.com/                                                           02/12/2021

Τι προβλέπεται για τη μη συμμετοχή στις διαδικασίες αξιολόγησης του σχολείου

 

Στον απόηχο της απεργοσπασίας της ΟΛΜΕ στη συνέλευση προέδρων στις 16/10, των «πραξικοπημάτων» μέσω κάποιων προέδρων ΕΛΜΕ και των κραυγών για την «προδοσία», χρήσιμο είναι να επιστρατεύσουμε τη μνήμη μας για την ανάλογη σύνοδο προέδρων το 2013 και να συνειδητοποιήσουμε ότι ΟΛΜΕ και ο συνδικαλισμός εν γένει (όπως είναι διαμορφωμένα και έχει αποδειχτεί την τελευταία 10ετία με όλους τους τρόπους), κάθε φορά που οι εργαζόμενοι δείχνουν αποφασιστικότητα και διάθεση να προχωρήσουν, βάζουν μέσα από το τρόπο λειτουργίας τους εμπόδια καταπατώντας τη δημοκρατία και τη θέληση των από τα κάτω, ώστε να οδηγήσουν σε ηττοπάθεια. Καθώς όμως οι συνθήκες είναι διαφορετικές από εκείνες του 2013, τούτη η απεργοσπασία μπορεί να σημαίνει είτε την αλλαγή είτε τη διάλυση του συνδικαλισμού όπως τον γνωρίζουμε. (Το άρθρο του Β. Μορέλλα σχετικά, είναι καίριο και χρήσιμο: https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/360770_pos-mporei-na-sothoyn-i-olme-kai-i-apergia-apohi)

Αφήνοντας, λοιπόν, κατά μέρος τις αναθέσεις στους «σωτήρες» μας και τις αυταπάτες, προχωράμε.  Να σημειωθεί, καταρχάς, ότι δεν είμαστε νομικοί και αυτά που γράφονται είναι όσα αντιλαμβανόμαστε ότι προκύπτουν από τη μέχρι τώρα νομοθεσία. Δεν είναι δύσκολο να αναλάβει η ΕΛΜΕ να έχει νομική στήριξη, ενώ και μεταξύ μας υπάρχουν συνάδελφοι νομικοί. Πάντως, πιστεύουμε ότι η διαρκής προσπάθεια κάλυψης από νόμους είναι συμπληρωματικό κομμάτι του αγώνα. Εκείνο που θα κατευθύνει την αντίστασή μας και θα την ξεδιπλώνει είναι η διαλεκτική αγωνιζόμενων και υποταγμένων, η αντίσταση με τις ανταπαντήσεις του κράτους, η αντίσταση με την πίεση προς το σωματείο να πάρει θέση ευθύνης και κάλυψης όσων δεν προχωρήσουν την αξιολόγηση.

Αφήνουμε, επίσης, κατά μέρος τους φόβους που έχουν σπείρει για διαθεσιμότητες, «σφαγιασμούς» και αφανισμούς. Προς το παρόν, δεν υφίστανται πουθενά. Μια ανάγνωση του ά. 109 της κλιμάκωσης των πειθαρχικών ποινών είναι ικανή να μας πείσει. Για την ιστορία, τον Ιούλιο του 2013 τέθηκαν σε διαθεσιμότητα εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ, διότι αυτός ήταν ο κεντρικός σχεδιασμός και όχι η οποιαδήποτε στάση τους απέναντι στην επιχειρούμενη και τότε αξιολόγηση.

Προχωρούμε ψύχραιμα να δούμε τη συνέχεια, όπου, σύμφωνα με το Ν. 4823/2021 (στο εξής: Ν.) και την ΥΑ 108906/ΓΔ4/10-09-2021 (στο εξής: ΥΑ) για το συλλογικό προγραμματισμό και την εσωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, τα στάδια είναι τρία: Σχεδιασμός – Υλοποίηση – Αξιολόγηση. Στην πρώτη φάση καθορίζονται από το Σύλλογο οι εκπαιδευτικοί στόχοι, και συγκροτούνται οι ομάδες εκπ/κών που καταρτίζουν σχέδια δράσης για υλοποίηση. Ο ετήσιος αυτός προγραμματισμός καταχωρείται στην εφαρμογή του ΙΕΠ μέχρι τις 20 Οκτωβρίου (ΥΑ ά. 4).

Για όσες και όσους συνεχίσουμε την απεργία-αποχή από τη διαδικασία της αξιολόγησης, προβλέπονται τα εξής: είτε συνεδριάσει είτε δεν συνεδριάσει ο σύλλογος, ο διευθυντής καλείται «αμελλητί» με τη συνεργασία του Συμβούλου εκπαίδευσης που έχει την παιδαγωγική ευθύνη της σχολικής μονάδας, μετά την παρέλευση 10 ημερών, να προχωρήσει τη διαδικασία (Ν. ά. 97 με τον περίφημο υπαλλακτικό τρόπο άσκησης αρμοδιοτήτων, όπου ένα άτομο υποκαθιστά ολόκληρο σύλλογο! - παρ. 1 και 2): τους στόχους τους θέτουν τα μέλη του Συλλόγου που συμμετέχουν ή τους θέτει ο ίδιος (αν δεν έχει γίνει συνεδρίαση). Κατόπιν, εντάσσει εμάς σε «μια τουλάχιστον Ομάδα Δράσης» (ΥΑ ά 4.δii) που στόχο έχει την κατάρτιση σχεδίων δράσης για την υλοποίηση στόχων που έχουν τεθεί, με βάση τους 9 άξονες (για τρεις λειτουργίες: Παιδαγωγική και μαθησιακή, διοικητική και Επαγγελματική ανάπτυξη επκ/κών). Άρα αναθέτει άξονα και δείκτες. Εκπαιδευτικοί που είναι τοποθετημένοι σε περισσότερα από ένα σχολεία συμμετέχουν σε Δράση της Σχολικής μονάδας όπου υπηρετούν τις περισσότερες ώρες (ό.π.). Εμείς ήδη από τη φάση του Σχεδιασμού, μπορούμε να καταθέσουμε την επιφύλαξή μας για τη διαδικασία. Μπορούμε να συμβουλευτούμε νομικό για τη σύνταξή της, καθόσον κατά το Ν. 3528/2007 (Κώδικας Κατάστασης Δημοσίων Υπαλλήλων) ά. 25. παρ. 4.: «Αν ο υπάλληλος έχει αντίθετη γνώμη για εντελλόμενη ενέργεια, για την οποία είναι αναγκαία η προσυπογραφή ή η θεώρηση του, οφείλει να τη διατυπώσει εγγράφως για να απαλλαγεί από την ευθύνη. Εάν παραλείπει την προσυπογραφή ή θεώρηση, θεωρείται ότι προσυπέγραψε ή θεώρησε.»

 

Έπειτα, περνάμε στη φάση της υλοποίησης, κατά την οποία εμείς δεν εκτελούμε καμιά εργασία. Ο Δ/ντής συγκαλεί το σύλλογο για συζήτηση σχετικά με την πορεία υλοποίησης τουλάχιστον μια φορά το δίμηνο (ΥΑ ά.2 Β). Αυτό σημαίνει ότι για το επόμενο δίμηνο δεν μπορεί να γίνει καμιά ενέργεια εναντίον μας. Αυτό είναι μεγάλο περιθώριο χρόνου για εσωτερικές ζυμώσεις στους Συλλόγους. Προφανώς, οι πιο «φανατικοί» Δ/ντές μπορούν να εκμεταλλευτούν το «τουλάχιστον» και καλέσουν την πρώτη συνεδρίαση νωρίτερα (το νωρίτερο είναι οι 15 ημέρες …). Με τη συνέπεια, βεβαίως, να πιεστούν περαιτέρω όσες και όσοι θα εκτελούν τις εργασίες. Φτάνουμε, λοιπόν, στην πρώτη σχετική συνεδρίαση. Εκεί διαπιστώνεται η «παραβίαση της υποχρέωσής μας» που «συνιστά ειδικό πειθαρχικό παράπτωμα, το οποίο τιμωρείται με τις πειθαρχικές ποινές του άρθρου 109 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων ν.π.δ.δ. (ν. 3528/2007, Α’ 26), όχι κατώτερη του προστίμου ίσου με τις αποδοχές ενός μηνός.» (Ν. ά. 56 παρ. 4).

Σύμφωνα με το Ν. 3528/2007, ά. 43 παρ. 2, «Η περικοπή του μισθού στις περιπτώσεις της παρ. 1 ενεργείται με πράξη του αρμόδιου για την εκκαθάριση και πληρωμή των δαπανών οργάνου, το οποίο οφείλει να ειδοποιήσει ο προϊστάμενος της υπηρεσίας προσωπικού ή της υπηρεσίας στην οποία υπηρετεί ο υπάλληλος. Κατά της πράξης αυτής, η οποία κοινοποιείται με απόδειξη στον υπάλληλο, επιτρέπεται προσφυγή στο υπηρεσιακό συμβούλιο μέσα σε δέκα (10) ημέρες από την κοινοποίηση. Η άσκηση της Προσφυγής δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Το υπηρεσιακό συμβούλιο αποφαίνεται οριστικώς.» Η περικοπή μισθού δε σημαίνει ότι δεν παίρνουμε μισθό! Σημαίνει ότι περικόπτεται μηνιαία η αμοιβή για την υπηρεσία που δεν εκτελέσαμε. Μέχρι εδώ και σε δυο μήνες έχουμε δημιουργήσει την αναταραχή στην «κανονικότητα» της αξιολόγησης, μπλοκάρισμα στις ομάδες και συμφόρηση στα ΠΥΣΔΕ εφόσον θα κάνουμε προσφυγή.

Σχετικά με τους/τις  αναπληρωτές /τριες δεν υπάρχει στο νόμο και στην ΥΑ κάποια άλλη ιδιαίτερη ποινή πλην της περικοπής μισθού που αναφέραμε. Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που έχουν ήδη εργαστεί με τρίμηνες συμβάσεις, που άλλοτε ανανεώθηκαν πέρυσι και άλλοτε όχι, περιφερόμενοι στη χώρα ανά τρίμηνο, τι άλλο έχουν να φοβηθούν;

Σχετικά με τους/τις νεοδιόριστους/ες: Στο τέλος της δοκιμαστικής περιόδου, δηλαδή μετά από δυο χρόνια, εφόσον έστω και σε ένα από τα Α΄και Β΄πεδία ατομικής αξιολόγησης κριθεί το έργο του «μη ικανοποιητικό», δεν μονιμοποιείται αλλά μπορεί να επαναλάβει τη διαδικασία «τα αμέσως επόμενα δυο έτη» (Ν. ά. 78.3). Δεν αναφέρει μετά τα επόμενα δυο έτη, οπότε καταλαβαίνουμε ότι οποιαδήποτε στιγμή θελήσει να μπει στις διαδικασίες αξιολόγησης σχολική μονάδας, θα πάρει θετική κρίση -εάν βεβαίως έχει κριθεί ικανοποιητικά και στα υπόλοιπα πεδία. Εξάλλου, στο ά. 77.4 σημειώνεται ότι το έργο των δοκίμων αξιολογείται ανά έτος.

Περαιτέρω ποινές (Ν. ά 56 παρ.5):  «αναστολή οιασδήποτε διαδικασίας εξέλιξης του στελέχους της εκπαίδευσης, του εκπαιδευτικού ή του μέλους Ε.Ε.Π. και Ε.Β.Π., συμπεριλαμβανομένης της αυτόματης μισθολογικής εξέλιξής του». Δύσκολο δεν είναι το να θεωρούμε αυτή τη στιγμή ως απειλή την αναστολή της μισθολογικής μας εξέλιξης, τη στιγμή που έχουμε χάσει το 30% του μισθού μας στα τελευταία 10 χρόνια και πουθενά δεν προβλέπεται αύξησή του;

Τα στελέχη εκπαίδευσης, επιπλέον, αντικαθίστανται και αποκλείονται από τις διαδικασίες επιλογής για οκτώ χρόνια (παρ.8).  Ανάλογα παραδείγματα είχαμε με το νόμο Γεροβασίλη, όπου οι υπάλληλοι προσέφυγαν στα δικαστήρια και δικαιώθηκαν.

Στις φήμες για μείωση της προϋπηρεσίας μας εξαιτίας των παραπάνω, απαντά το ίδιο το ά. 56 στην παρ. 5: Η εφαρμογή της παρούσας δεν επιδρά στην προσμέτρηση του αντίστοιχου χρονικού διαστήματος στον χρόνο δημόσιας υπηρεσίας.

Αυτά είναι όσα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μέχρι στιγμής. Βεβαίως, το υπουργείο μπορεί να σκληρύνει τη στάση του και να έρχονται εγκύκλιοι με περαιτέρω υποχρεωτικότητες. Μόνο που αυτό συνήθως συμβαίνει όταν διαπιστώνεται κάποια μαζικότητα στην απείθεια. Αυτό από μόνο του είναι πρόβλημα για το υπουργείο, εφόσον ο στόχος είναι η οικειοθελής μας ένταξη στη διαδικασία διάλυσης του σχολείου. Το ότι εμείς τα «εντέλλεσθε» τα αντιλαμβανόμαστε ως ήττα και όχι ως απόδειξη του φόβου της κυβέρνησης είναι άλλο θέμα, που έχει να κάνει με την ταξική μας ωριμότητα και το βαθμό εσωτερίκευσης των προταγμάτων του υπουργείου.

Να μην ξεχνάμε, πάντως,  ότι στο ν. 3578/2007 υπάρχει και το ά. 107.3: «Σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά ανάρμοστη συμπεριφορά ή αναξιοπρεπή ή ανάξια για υπάλληλο διαγωγή κατά την έννοια της περίπτωσης ε΄ της παρ. 1 του παρόντος άρθρου η άσκηση συνδικαλιστικής, πολιτικής ή κοινωνικής δράσης.»

Μερικά ερωτήματα τώρα, για την περίπτωση που η εσωτερική αξιολόγηση της σχολικής μονάδας προχωρήσει και φτάσει στην τρίτη φάση, στην ειδική συνεδρίαση του Συλλόγου για την έγκριση και την κατάθεση της Έκθεσης Εσωτερικής Αξιολόγησης, μέχρι την 25η Ιουνίου.

Έχει γίνει κατανοητό ότι βάσει αυτής της Έκθεσης θα ακολουθήσουν οι τρεις εξωτερικές αξιολογήσεις (από το Σύμβουλο Εκπ/σης Παιδαγωγικής Ευθύνης, από τον Επόπτη Ποιότητας Εκπ/σης και από τον Περιφερειακό Επόπτη Ποιότητας Εκπαίδευσης), προκειμένου μέσω του ΙΕΠ να φτάσει στην Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.; Ότι με την υπογραφή των συναδέλφων που θα συμμετέχουν και με ευθύνη τους θα συμβούν τα εξής:

α) Ότι θα παρθούν αποφάσεις που θα καθορίσουν την κατηγοριοποίηση  του σχολείου τους;

β) Ότι προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι συνεδριάσεις των ομάδων και των συλλόγων θα πρέπει διαρκώς να μειώνεται η διάρκεια των διδακτικών ωρών ώστε να χωρέσουν στο ωράριο, μέχρις ότου να οδηγηθούν οι εκπαιδευτικοί σε συνεδριάσεις (ή τηλε-συνεδριάσεις) εκτός ωραρίου; Ότι αυτά σημαίνουν λιγότερος χρόνος προετοιμασίας και διδασκαλίας με τα παιδιά και περισσότερος για τον κατακερματισμό και την περιγραφή της; Ότι πού και πού θα κάνουν μάθημα;

γ) Ότι δεδομένης της εντατικοποίησης των εξετάσεων για την αξιολόγηση των μαθητών (στη Γ΄ γυμνασίου, τράπεζα θεμάτων για Α΄ και Β΄λυκείου και ΕΒΕ), η όποια αποτυχία τους, όπως και η μαθητική διαρροή, όχι μόνο θα διαπιστωθούν στην Έκθεση από τους ίδιους τους συναδέλφους αλλά και θα πιστωθούν σε αυτούς; ‘Οτι θα έχουν ως αποτέλεσμα το κλείσιμο τμημάτων και τη συγχώνευση άλλων και, επομένως, και την άμεση απώλεια οργανικών θέσεων (που πρέπει να την προσθέσουμε στην ήδη επιχειρούμενη τώρα συγχώνευση τμημάτων και μέσα στις πόλεις -αυτό για την ανήθικη σκέψη ότι το κλείσιμο του σχολείου στην περιφέρεια θα τους φέρει πιο κοντά στην πόλη);

δ) Ότι οι προτάσεις για εσωτερικό σαμποτάζ, π.χ. με την κατάθεση πανομοιότυπων κειμένων στις ομάδες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ως έσχατη λύση; Διότι αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η έγκριση του πρακτικού και δευτερευόντως το περιεχόμενο. Και ποιο θα είναι το κέρδος αν έχουν παραστεί στις δεκάδες ώρες συνεδριάσεων; Και, όταν πια θα περάσουν στο περιεχόμενο, ποιος εγγυάται ότι αυτό θα γίνει αποδεκτό και από τους τρεις εξωτερικούς αξιολογητές; Πώς αυτό μπορεί να συνδεθεί με την ατομική αξιολόγηση στη συνέχεια;

ε) Ότι η ήδη διαπιστωμένη κρίση στις σχέσεις των μελών των Συλλόγων θα προχωρήσει στη διάλυσή τους, εφόσον θα έχουν φτιαχτεί και οι εσωτερικές ιεραρχίες με τους υποστηρικτές του έργου του Διευθυντή (μέντορες, συντονιστές ειδικοτήτων/τάξεων, υπεύθυνοι ομίλων κλπ.), οπότε η καχυποψία και ο φόβος θα βασιλεύουν; Ότι απόψεις του τύπου «θα κάνω τη δουλίτσα μου και θα φεύγω» (ούτως ή άλλως κατακριτέες) δεν ισχύουν, εφόσον θα συνεργάζονται υποχρεωτικά με μεσάζοντες και ανωτέρους, όποια στιγμή εκείνοι το ορίσουν;

στ) Ότι βασικό περιεχόμενο της εργασίας τους θα είναι η αναζήτηση χορηγών και δωρεών για να επιβιώσει το σχολείο και η θέση τους σε αυτό;

ζ) Ότι οι άριστοι θα είναι όσες και όσοι αναπτύξουν τη δεξιότητα να διαφημίζουν την παρεχόμενη υπηρεσία τους και «να πλασάρουν» με τον κατάλληλο τρόπο οποιαδήποτε «δράση», ανεξαρτήτως ουσίας; (Αυτό, για το αφήγημα ότι «δίνεται η ευκαιρία να φανούν οι «τεμπέληδες»: η μέχρι τώρα εμπειρία μας τους βρίσκει καλυμμένους από τη διοίκηση και ανερχόμενους στην ιεραρχία, με την επίδειξη του τίποτα.)

        η) Ότι στην επιχείρηση που θα γίνει το σχολείο, οι εκπαιδευτικοί θα επιβραβεύονται με ολίγα μόρια ή μια καλή λέξη στην αξιολόγησή τους, ενώ για τους Συμβούλους του ΙΕΠ που θα κρίνουν τη δουλειά όλων τους, προβλέπεται (Ν. ά.220) σύστημα επιβράβευσης με επιπλέον ανταμοιβή αγνώστου είδους και ύψους;

Από τις απαντήσεις στα παραπάνω, μπαίνουμε και στην ουσία της στάσης μας στην αξιολόγηση. Διότι έρχεται η ώρα να δείξουμε ποιες είναι οι αξίες με βάση τις οποίες εργαζόμαστε και βλέπουμε την παιδεία. Αν αξίες μας είναι: η μάθηση μέσω δημιουργίας σχέσεων όλων των εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία, οι συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες, η ολόπλευρη ανάπτυξη και όχι επιχειρηματικές δεξιότητες και αποτελέσματα επί των γνωστικών αντικειμένων, η υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και -περαιτέρω- η αξιοπρέπεια στην εργασία και όχι η με κάθε τρόπο επιβίωση στη γαλέρα, τότε μπορούμε να συνεχίσουμε.

Διότι ο φόβος μας για τη ζωή στο σχολείο που μας ετοιμάζουν και την ηθική κατρακύλα μέχρι εξόντωσης είναι μεγαλύτερος από τη στέρηση ενός μισθού. Εξάλλου, οι συνταγές τους είναι πολύ παλιές και δε δικαιολογούμαστε να μην αναγνωρίζουμε την καταστροφή στη δημόσια εκπαίδευση στις ΗΠΑ ή στην Αγγλία, για παράδειγμα.

Επομένως:

Εκθέτουμε στους συλλόγους των σχολείων τις απόψεις μας και συντονιζόμαστε με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες που μαζί τους θα συνεχίσουμε.

Πιέζουμε την ΕΛΜΕ για συνελεύσεις, σε πρώτη φάση. Στην ΕΛΜΕ  συσπειρωνόμαστε και την υποχρεώνουμε να μας καλύψει και να συντονιστεί και με τις άλλες που θα δείξουν μια δυναμική παρόμοια με τη δική μας.

Επιμένουμε στην ενημέρωση γονέων-κηδεμόνων και συντονιζόμαστε με τις διαμαρτυρίες τους για τη συγχώνευση τμημάτων, δείχνοντας τη σύνδεση με την αξιολόγηση.